The King’s Speech is het waargebeurde verhaal over Koning George VI, die om zijn stotterproblemen te overwinnen les kreeg van eigenzinnig logopedist Lionel Logue. Direct na het overlijden van zijn vader en het oneervolle aftreden van zijn broer Edward, wordt Bertie, die al zijn hele leven een ernstig stotterprobleem heeft, gekroond tot Koning George VI van Engeland. Engeland staat op dat moment aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Zijn vrouw Elizabeth besluit contact te zoeken met de excentrieke Lionel. Ondanks een wat moeilijke start lijkt Lionel’s onorthodoxe methode zijn vruchten af te werpen: de Koning ontwikkelt niet alleen het vertrouwen in zijn stem om het volk toe te spreken, ook ontstaat er een onverwachte, maar hechte vriendschap tussen George en Lionel.
Als je historische opnamen van George VI beluistert, hoor je dat hij vooral veel pauzes inlaste, ook op onlogische plaatsen, maar dat hij zelden klanken herhaalde. Colin Firth slaagt erin van dat gestotter geen flauw komisch effect te maken maar een pijnlijke belemmering. De oorzaak was wellicht psychologisch. De vorst was bang van z'n vader en voelde de druk van de verplichtingen en verwachtingen op hem wegen. Hij kon zichzelf niet zijn; moest rechtshandig schrijven terwijl hij linkshandig was.
Goed geschreven, sterk geacteerd en mooi gesitueerde film die ondanks het wellicht saaie uitgangspunt van begin tot einde blijft boeien. Ik vind dat Firth de oscar absoluut verdiend heeft. Zijn gehele houding, mimiek en intonatie geven zo sterk deze geknakte man weer die zich ,door de voor die tijd nogal controversiele spraakleraar, uit zijn schulp weet te kruipen. Hoe hij gestalte geeft aan deze koning vind ik nog het sterkste aan de hele film. De triestheid straalt ervan af en het is mooi om te zien hoe de vriendschap tussen hem en de spraak leraar hem zoveel sterker maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten